Koszulka Piotra Skarżyńskiego - nr 10, plecy, brudna, bo po meczu na błocie

Karmazyn przez ponad półtora roku grał w zwykłych czerwonych T-shirtach z ponaszywanymi numerami. Koszulki te miały niezwykle interesującą właściwość. Ich kolor spierał się dość nierównomiernie, przez to dziś ich barwa przechodzi od niemalże białości, przez uroczy róż, aż do czerwonego spranego.
Spodenki koloru wiśniowego natomiast służą piłkarzom od początku istnienia klubu.
Najsłynniejszą koszulką jest chyba trykot Marcina Dąbrowskiego (nr 8). Zawodnik ten aż do zakupu nowego kompletu strojów (tj. przez około pół roku) grał w koszulce z naderwanym rękawem. Taki wzór strojów (tzn.koszulka nr 8 z oberwanym rękawem) będzie można wkrótce kupić w licencjonowanych sklepach Karmazyna w całej Polsce, tak samo zresztą jak inny niezmiernie istotny element ubioru jednego z piłkarzy. Mówimy tu o magicznej opasce na głowę kapitana Piotra Skarżyńskiego, która miała zapobiegać napływaniu potu do oczu zawodnika. Na początku była biało-czerwona. Niestety mama piłkarza wyprała ją razem z koszulką klubową, przez co przybrała ona teraz barwy różowo-czerwone.
Interesujące jest również w jaki sposób osoby niezwiązane z klubem reagowały na pierwsze stroje Karmazyna. Podczas wyjazdowego meczu z Junakiem Warszawa, sędzia spojrzawszy na plecy jednego z zawodników wykrzyknął: "O! Nawet numery macie!". Ciekawszą reakcją była natomiast reakcja ojca jednego z piłkarzy Błażeja Czwarnoka, który wziąwszy suszącą się koszulkę za szmatę, zaczął nią wycierać podłogę. Szczęśliwie interwencja piłkarza uchroniła strój od zniszczenia.
Nie zawsze jednak starczało koszulek dla wszystkich zawodników. Dlatego też uciekano się do innych ubrań. Piłkarze Karmazyna grali już w czerwonych t-shirtach z numerami napisanymi na plecach kredą, w koszulce reprezentacji Czech z Euro 96, a także, co najciekawsze, w czerwonym golfie.

Szczęśliwe getry Marcina Dąbrowskiego

Przez drużynę Karmazyna przewinęły się setki piłkarzy. Bywało, że zawodnicy poznawali się na rozgrzewce. Niektórzy znają się nawet do dziś tylko z widzenia. Pojawiali się w zespole zawodnicy, którzy, grając na odpowiedzialnej pozycji stopera, uczyli się w trakcie spotkania od bramkarza przepisów piłkarskich (szczególnie tego o spalonym).
Często też piłkarze, mimo wcześniejszych zapowiedzi, nie pojawiali się na meczu. Tak było między innymi w spotkaniu z Junakiem Warszawa, gdzie nawalili Konrad Kunicki i Marcin Michalak mieszkający kilkaset metrów od stadionu. Na ostatnim meczu sezonu 2000/01 z KS Falenica II nie pojawił się natomiast bramkarz Konrad Jerzak vel Dobosz, który mylnie odczytał SMS-a z datą i godziną meczu. Zdarzyło się też raz, że cała drużyna pomyliła dzień, w którym miał być rozegrany mecz. Po przebraniu się i rozpoczęciu rozgrzewki piłkarze Karmazyna usłyszeli od jednego sympatycznego pana: "Ale wy chłopcy jutro gracie".
Na meczu z Jednością II Żabieniec doszło do innego przykrego incydentu. Karmazyn przyjechał z 11 zawodnikami, natomiast w meczu mogło zagrać tylko dziesięciu. Sędzia zauważywszy, że dosłownie kilka dni wcześniej skończyły się badania lekarskie Łukaszowi Gnoińskiemu nie dopuścił tegoż zawodnika do rozegrania meczu. Warto nadmienić, że w tym spotkaniu ów gracz miał być ostatnim obrońcą i kapitanem drużyny.
Co do informacji typowo sportowych, to trzeba nadmienić, że jak na razie trzem piłkarzom udało się strzelić gola w swoim debiucie. Mowa tu o Marcinie Dąbrowskim, Hubercie Kuźmińskim i Kamilu Marcu.
Trzeba się również pochwalić, że jeden z naszych zawodników Adrian Langier otarł się o reprezentację Polski. Akurat piłkarze naszej kadry schodzili z boiska, na które wchodził Adrian. Zawodnik Karmazyna otarł się więc o słynnych reprezentantów.

O przeciwnikach można by mówić wiele. Najciekawsze są chyba nazwy zespołów, z którymi przyszło nam grać. Były to m.in.: Wolf Całowanie (Całowanie to nazwa miejscowości pod Karczewiem, Orzeł II Baniocha, czy też sam Milan, z tym że chodzi o rezerwy zespołu z Milanówka, a nie słynny mediolański zespół. Graliśmy też z Orionem Cegłów, Mszczonowianką II Mszczonów, Laurą Chylice, a w tym sezonie czekają nas boje z Płomieniem Nuna.
Ciekawostkami są też sposoby w jaki przyjeżdżali na nasz stadion goście. Raz jednej z ekip zdarzyło się przyjechać na mecz nowiutkim gimbusem. Piłkarze Rządzy Załubice na pierwszy (odwołany) mecz przyjechali przywożąć spory zapas schabu w jednym z samochodów.

Fragment murawy z meczu z OKS-Falą Łomna

Michał Listkiewicz sędziuje mecz Karmazyna

Pisząc o sędziach należy przede wszystkim napisać o meczu z Tarpanem Tarczyn sędziowanym przez Michała Listkiewicza (była to najsłynniejsza osoba ze świata piłkarskiego, której losy skrzyżowały się z Karmazynem, co prawda tylko na 90 minut). Sędziowie generalnie byli różni. Jedni nie przyjeżdżali, niektórzy się spóźniali, jeden, ten z meczu z Junakiem wyraźnie sobie z nas kpił.

Stadion Karmazyna - fragment z krową

Stadiony, które czekają na piłkarzy klasy C są iście malownicze. Chociażby nasz, pastwisko dla krów w tle z elektrociepłownią.
Graliśmy natomiast również na boisku w Tłuszczu na ul.Zaściankowej. O jego klasie świadczy już sam adres. Ciekawe było też to w Zegrzu. Nie zastaliśmy tam szatni, a gdy zapytaliśmy się o wodę, przywitał nas śmiech. Murawa była również iście interesująca: linia bramkowa była na wzniesieniu, toteż tocząca się po ziemi piłka nie wpadała do bramki, a tylko zatrzymywała się u stóp owej górki.
Z adresem stadionu związane są również najprzyjemniejsze dla Karmazyna chwile. Dwa zespoły (Wisła II Jabłonna i Junak Warszawa nie przeczytały dokładnie, gdzie odbędzie się mecz i zamiast na stadion Delty udały się pod siedzibę klubu, przez co przegrały mecz walkowerem.